I should have drunk more champagne

Een nieuw jaar begint steevast met goede voornemens. Onze groepsnaam van de week is gebaseerd op de laatste woorden van John Maynard Keynes, die, zoals het vaak is met goede voornemens, slechts "dode" letter blijven. Persoonlijk konden de woorden 'I should have drunk less champagne' mijn laatste woorden geweest zijn op oudejaar, uitgaande van de enorme kater waarmee het nieuwe jaar begon.

Van katers gesproken, op quiz-vlakken zijn we het voorbije jaar een paar keer flink de boot ingegaan en hebben nog steeds geen enkele overwinning geboekt, maar we hebben een goed voornemen! Ook in 2008 hebben we besloten om de moed erin te houden en geloven we steevast dat er zoiets bestaat als "progressie", ook al zijn we ons ervan bewust dat we wekelijks ouder worden en wetenschappelijk bewezen is dat hersencellen vanaf een bepaalde leeftijd aan gestaag tempo afsterven.

De quizen in Bal infernal hebben in de regel een origineel karakter. Ook deze week werden we weer getrakteerd op een aantal leuke rondes. Zo kregen we een blad met vrouwelijk schoon onder de neus geschoven (de rangschikking van knap naar minder-knap hadden we reeds gemaakt, helaas hadden de namen betrekking op de antwoorden van de eerste ronde). Om ook de vrouwen te plezieren, was er een identieke ronde voorzien met mannelijk schoon. Het was een beetje genant dat we bijna alle mannen bij naam kenden (in tegenstelling tot de vrouwen, die we daarentegen graag zouden leren kennen).

Andere leuke rondes waren de "Simpsons ronde" en de presidentiële muziekronde (Opnieuw een beetje genant dat we hier het kindsterretje Aaron Carter onmiddellijk herkenden en de Manic Street Preachers dan weer niet konden plaatsen).

Een aantal zaken die we hebben bijgeleerd:

• A dog of Flanders: Deze Japanse animatiereeks lokt jaarlijks vele Japanners naar Antwerpen. Eindelijk weten we waarom er zoveel Japanners rondzwerven in onze contreien.

• Potosi: De hoogste stad ter wereld (4090 meter) ligt in Peru
• Geknipt voor de Show: Het gigantisch geflopte (zie verder) TV-programma van Johan Terreyn (persoonlijk hadden we als titel "op eigen terreyn" in gedachten)
• Flopping: De benaming voor een schwalbe in basketbal.
• Blokus is een bordspel dat reeds vele prijzen in de wacht heeft gesleept, en waarvan tevens een elektronische versie bestaat waarmee jullie deze dinsdag, met de vingers in de neus, kunnen doorkomen.

Rest me enkel nog jullie de rangschikking door te geven, de quiz-master te bedanken voor de aangename quiz en jullie een uitsmijter te presenteren waarmee naar goede gewoonte een Orval kan worden gewonnen.

Rangschikking:

1. Robin Hood: Men like it tight [Pornofilmcrew] - 56
2. Een kaakslag voor de Natie - 52
3. Echte mannen scheren zich niet elektrisch [Levensliedploeg] - 51
4. Macchabi Dacchau - 50
5. Subprimes - 50
6. I should have drunk more champagne [De laatste woorden] - 49
7. Pro Forma - 49
8. De Rosten Tuur - 49
9. Helihaven Neen - ???
10. Heheeheheuhie - 44
11. Gilles de la Castagnette(?) - 42
12. Mordicus Romanticus - 41
13. Kwissen is makkelijker als je denkt - 40
14. De Goeie - ???
15. Of Neen, een dier - 37
16. Vet Smaakt Slecht - 36
17. Mozzer - 33
18. Appelblauwzeegroen - 32
19. Vrolijke vrienden van Vertongen - 27

Uitsmijter (antwoorden verzenden naar wim.hellebaut@gmail.com)

Een Italiaanse regisseur (1) schrijver, polemist, uomo quasi universale met een onwaarschijnlijk complexe persoonlijkheid maakte zijn laatste schandaalfilm (2) in 1975, volgens vele lijstjes de meest controversiële film sinds de Guldensporenslag. Lees, lieve vriendinnen en vrienden, het prachtige 'In De Hand Van De Engel (Dans La Main De L'Ange)' van Dominique Fernandez, des regisseurs fictieve autobiografie, Prix Goncourt in '82. Deze laatste film heeft een ondertitel, de stad (3) daarin wordt oudtestamentisch steeds in één naam met een andere (4) genoemd. Beide steden lagen aan een rivier (5) die ook haar naam gaf aan een deel van een vandaag nog steeds bestaande stad (6). In een onder ons soort mensen (en daarbuiten, moet gezegd) heel erg bekende film (7) heeft één van de hoofdpersonen in deze stad een tijdje verbleven omdat hij uit beeld moest. Hij verbaast er zich in de film nog steeds over dat de mensen in die stad hun favoriete snack (8) in een saus (9) verdrinken die een emulsie is op basis van eigeel en olie in plaats van – zoals alle normale mensen – in een saus (10) op basis van tomaten die oorspronkelijk, zonder tomatentoevoeging, paddenstoelen als voornaamste ingrediënt had. In die film vertolkt een langbenige droomvrouw (11) – tevens de naar hij beweert muse van de regisseur (12) – een rol die met een allitererende Franse term wordt gekwalificeerd, alhoewel ze later in de film toch een beetje uit die rol valt en een soort hard-boiled Cupido-treatment moet krijgen. Die franse term is ook de naam van een mooi lied (13) van een verschrikkelijk invloedrijke groep (14) uit de meest europese der amerikaanse steden (15). De zanger (16) van dit groepje leeft tegenwoordig samen, is mogelijks zelfs getrouwd (sorry, nog een paar Story's te gaan) met een performance artieste en muzikante (17) die rond de wisseling van de seventies en eighties een bizarre hit had met een ode aan de figuur (18) die op het witte doek vertolkt werd door de acteur (19) die in een prachtige film (20) die zich afspeelt in de aanloop naar WOII de rol vertolkt van de Amerikaanse zaakgelastigde die inziet welk vilein spelletje de lieden spelen die als ze een oester willen openmaken heel luid 'AUFMACHEN!!!' schreeuwen. Dat de butler (acteur, 21) wel eens 'a friend for diner' heeft en de servant (actrice, 22) mogelijks ooit het zaad kan geslikt hebben van de gedoodverfde opvolger (23) van de gedurende 20 jaar echtgenoot (24) van de madam (25) die van haar tegenspeler (26) moest horen 'Frankly, my dear, I don't give a damn' doet even helemaal niet terzake. Behoorlijk seksistisch zinnetje trouwens. De muzikante waarvan sprake ging in haar jonge jaren al dan niet vaak babysitten bij een componist (27), één van de belangrijkste vertegenwoordigers van een richting (28) in de zogenaamde ernstige muziek waarvan onder andere de producer (29) van het populairste vaderlandse dansmuziekprogramma (30) uit de tijd van de bizarre hit een meer dan verdienstelijke vertegenwoordiger is. Bedoelde componist met kinderen maakte ooit een opera over één van de pioniers in een discipline (31) die nu bijzonder alomtegenwoordig is. Deze pionier (32) maakte het door een bijzondere opstelling van zijn apparatuur mogelijk om eindelijk te achterhalen hoe een bepaalde manier van zich voortbewegen van een bepaald iets exact gebeurde. Voordien wist men dat niet, nee, helemaal niet, men had er slechts het gissen naar, alhoewel die manier van voortbewegen al eeuwen, echt waar, ééuwen gebruikt werd. Waar heb ik het in de laatste zinnen over? (33 en 34)